Ölməzdim əgər sən kimi bir dilbərim olsa,
Bir afəti-çan, şuxi-mələkmənzərim olsa.

Hər gun dolanıb başına qurbanin olardım,
Pərvanəsifət ucmağa balüərim olsa.

Mən də sevilərdim bütün aşiqlər icində,
Ahuləri Məçnun eləyən gözlərim olsa.

Kuyində mənə qoy nə bilir eyləsin əqyar,
Əlbəttə,çəzasın cəkər ALLAH kərim olsa.

Biganəyə mən bir belə minnətmi edərdim,
Könlüm kimi bir yari-vəfapərvərim olsa.

Vahid demərəm dərdimi mən başqa nigarə,
Yarım bilir eşgində nə dərdi-sərim olsa.

OLSA

Yar əgər mehri vəfanı düşünən yar olsa,
Qəm deyildir işin, aləm bizə əğyar olsa.

Əhli dil zöbqü səfanı ləbi-çanandan alır,
Zülmdür aşiqə çanani dilazar olsa.

Var nə qəm gözlərinin xəstəsinə yoxdur əlaç,
Ləblərin carəsin eylər, neçə bimar olsa.

Zülf xalin o mehri göz yaşım eylər rövşən,
Geçə aydınlıq olar, sabiti-səyyar olsa.

Yar əgər aşigə qəmxarılıq etməsə, nə qəm,
Qəm odur özgəyə məşuqəsi qəmxar olsa!

Gözlərin şövg ilə qan tökməyə cox rağibdir,
Məstdir, bunça xəta eyləməz hüşyar olsa.

Var ümidim mənə Vahid daha zülm eyləməyə,
Hali-zarımdan o mehparə xəbərdar olsa.

Könül, vəfasız olan nazlı yarə yalvarma,
Nə e'tibar ona, bietibara yalvarma!

Darıxma yaxşı-yaman, ruzigarımız gələçək,
Bu beş gün ömrə görə, ruzigarə yalvarma!

Sənin də bir gün olar növbaharın, ey bülbül,
Xəzan çəfasına səbr eylə, xarə yalvarma!

Faqirə, açizə, məzlumə ehtiram eylə,
Əduya, qan icənə. zümkarə yalvarma!

Vətən yolunda ölüm mərd ücün səadətdir,
Həyat ücün fələki-kəçmədarə yalvarma!

Müxalif əhlinə baş əymə, səd də Mənsur ol,
<<Ənəlhaq>> üstə cəkilsən də darə yalvarma!

Məhəbbət əhlinə, Vahid, həmişə xidmət elə,
Nə taçidarə, nə bir şəhriyarə yalvarma!

O qarə zülfün əlindən bəlalıdır könlüm,
Batıb qəmə, elə bil ki, əzalıdır könlüm.

Bu eşq aləminin bilmirəm nədir sirri,
Əsiri-eşq olalı laübalıdır könlüm.

Görəndə sevgilisini qönçə, gül kimi qızarır,
Əbədi bir qıza bənzər, həyalıdır könlüm.

Ölüncə çəkməz əlin nazənin nigarından,
Rəqibə hərgiz inanmaz, vəfalıdır könlüm.

Fələk o zülmü mənə etməyib, rəqib etdi,
Yazılsa dərdü qəmim, macəralıdır könlüm.

Şikəstə ney kimi yarından ayrılan gündən,
Həvayə həmdəm olub, san yaralıdır könlüm.

Her asiqin ki,sen kimin bir nazlı yari var
Fexr eylese bu aleme lap ihtiyari var

Her dem görende gül üzüvü shad olur könül
Güya çemende bülbülün ol lalezarı var

Sermest gözlerin gören asiq xeyal eder
Gülzar içinde nergise xumarı var

Çok baxma naz ile mene onsuz da dertliyem
Goy özge şüphelenmesin heç intizari var

Her asiqin ki könlünü canan esir edip
Vahid kimi ne xoş günü ne rüzigari var

Dil vermeseydim ol senem-i mehligaye men
Asude yerde düşmez idim min belaye men

Her şeb sitare tek tökerem esq dideden
Ta subh olunca bildirem halim ol aye men

Şayet ölem o mahruxun xaki rahini
Düştüm ayaklar altına manend-i saye men

Uydum kemend-i zülfüne bir ahu gözlünün
Saldım belali başımı yüzmin xetaye men

Sensiz günüm gararsın,eger gaşların görüp
Baxsam felekte gerdiş eden taze aye men

Biçare könlümü geri alsaydim,ölmerem
Zülfünü görende vermişem ol dilrubaya men

Mehparelerden axırı çektiğim çekmişem
Vahid inanmaram dexi her bivefaya men

Goyma gözelim kuyine eğyar dolansın
İnsaf mı gülzarı gelip xar dolansın?

Razı değilem özge ola merhem-i veslin
Gülzar-ı behiştin niye küffar dolansın?

Könlüm guşu daim dolanır şövg-i ruhunla
Elbette gerek kabe'ni zevvar dolansın

İkrah eleme gametine zülf dolaşsa
Serv üstüne bu resmdi şahmar dolansın

Rehm et günümü eyleme zülfün kimi gare
Goyma üzüne türrey-i terrar dolansın

Saldı meni peyveste gaşın fikrine zalim
Daim bele goy çerx-i cefakar dolansın

Reqibe gözlerinin mail olduğun bilirem
Men arifem bir işare mene kifayetdir

Gaşın,gözün,yerişin,kirpiğin,iki zülfün
Ne fitnedir bu yığıpsan,meger giyametdir?

Heyf ki gıymetini bilmedin,yanır üreyim
Gözel ki bilmedi öz gıymetin cinayetdir

Deyim ki gülme,danışma,reqibe naz etme
Nece deyim gözelim sende gülmek adetdir

Ne eyibi var,yene öz asiqinle gülsen eger
Gülürsen özgeler ile bu ki xeyanettir

Şikayet eyleme Vahid,hemişe sükr eyle
Dayanmışık helelik,can ki var,selametdir

Deme Mecuna deli,belke de Leyla delidir
Eşq olan yerde bütün agilü dana,delidir

Saldı Yusuf kimi öz sevgilisin zindane
Goydu rüsvaligi alemde Züleyxa, delidir

Eşq zincirinin iftadesi bir men degilem
Heves-i silsileyi eşq ile dünya delidir

Sarılır çiğnine gah boynuna gah gametine
Ejdahalar kimi ol zülfü çelipa delidir.

Bir vefasız gül üçün nalesi dünyanı tutur
Aşigin qelbi kimi bülbülü şeyda delidir

Birce şirin ile ferhada mezemmet yoktur
Vadiyi eşqde Varmiq deli Ezra delidir

Mollaxanada oxumağa başlamış, sonra ehtiyac üzündən təhsilini yarımçıq qoymuş, xarratlıq etmişdir. Gənc yaşlarında Bakıdakı «Məcməüş-şüəra» ədəbi məclisində iştirak etmiş, Azər (İmaməliyev), Müniri və b. şairlərin təsiri ilə lirik şerlər yazmışdır. Satirik şerlərində ictimai nöqsanları, möhumatı, zülm və haqsızlığı ifşa etmişdir. «Tamahın nəticəsi» adlı ilk kitabı nəşr olunmuşdur.

Azərbaycanda Sovet hakimiyyətinin qələbəsini rəğbətlə qarşılayan Vahid İnqilabi təbliğat sahəsində fəal çalışmış, yeni həyatı tərənnüm edən çoxlu şer: «Əsgər və fəhlə yoldaşlarıma», «Məktəb nə deməkdir», «Ucal, mələyim» və s. yazmış, «Kommunist» qəzetində, «Molla Nəsrəddin» jurnalında əməkdaşlıq etmişdir. «Kupletlər» (1924), «Mollaxana» (1938) kitablarındakı şerlərdə yeniliyə Mane olanlar, kəskin satira atəşinə tutulur. Böyük Vətən müharibəsi illərində yazdığı əsərlərdə («Döyüş qəzəlləri», 1943; «Qəzəllər», 1944 kitabları) Vahid Vətənə məhəbbət, düşmənə nifrət, qələbəyə inam hissləri təbliğ edirdi.

Ачдыгджа гюл джамалыны, еллер фяряхлянир,
Гюя гёзяллик аляминин новбахарыдыр.

Дюнйа бу назянин мелейин хясрятин чякир,
Хялгин севимли афяти, хям шяхрийарыдыр.

Йюз дяфя йансаг да ешг одуна, горху билмярик,
Чюнки диярымыз бизим Одлар диярыдыр.

Бир вахт седждегах иди атяшпярястляря
Шехри-Сяба ки, мяркязи дярйа кянарыдыр.

Ганн етмя, саги, багрымызы, бадя тез гятир,
Долдур гядяхляри, геджямиз кечди, йарыдыр.

Хяр Ким дейирся, севмя бу ряна гёзялляри,
Билмир ки, севги Алями биихтийаридир.

Агладыб озге перишан еде билмезди мени
Зюлфюне мехрем олан шанелер аглатды мени

Шем"и тек гёз йашыи ахмазды геминден гёджелер
Деври руйиндеки перванелер аглатды мени

Кюнлюмюн гердюм о зюлф ичре есир олдугуну
Санки зенжирде диванелер аглатды мени

Мин хейал ейлер идим гёзлеринин шевги иле
Йад едеркен сени местанелер аглатды мени

Сенсиз ей гюл, не мей ичдимсе гёзюмден гялди
Дондю ган ренгине, пейманелер аглатды мени